جایزه نشان کمک ایران به بازسازی اروپا هست. در ان سالها اروپا سخت در مضیقه بود، چون در دو جنگ جهانی اول و دوم همه چیز خود را از دست داده بود. و ایران چون بیطرف بود صدمه ای ندیده بود، لذا همه دنیا ماوجه ایران شدند تا از نفت و معادن ان استفاده کنند و خود را ترمیم نمایند و در این راه ژاپن و المان بخاطر بمباران هسته ای و سنگین بیشترین ضربه را دیده بودند لذا احتیاج بیشتری به کمک های ایران داشتند ضرب المثل ژاپنی که می گوید با اسکناس ایران ما زنده شدیم، و یا المانی که افتخار میکرد نژاد اریایی و با ایران همخون هستند نشانه چنین کمک ها بود، گرچه انها عسل را خوردند و دست ایران را گاز گرفتند ، نمک خوردند و نمکدان شکستند ولی وجدان تاریخ بیدار است و نمیگذارد انها از ایران تجزیه شوند، اخیرا المانها حتی مرکز اسلامی هامبورگ را تعطیل کردند ولی نمیتوانند ان را تجزیه کنند،یکی از راههای کمک به اروپا و ژاپن جنگ زده اعزام نیروهای متخصص و حتی کارگر ساده هست، البته کارگرها بیشتر از ترک ها بودند و متخصصین از فارس ها، نیاز انها به نیروهای ایرانی بقدری بالا بود که المان حتی ویزا را برداشته بود، و دستمزدهای کلان و زندگی شیک به ایرانی ها می دادند و حتی انها رامامور تشویق همه جایزه بگیرها می کردند، و البته از ردی های کنکور هم نمیگذشتند، و خلاصه هر جایزه بگیر صدها دعوتنامه داشت، و ما ان را فرا. مغزها نام گذاشته بودیم و می گفتیم با پول ایران درس می خوانند ولی برای امریکا و اروپا تخم می گذارند. البته این مهم نبود، زیرا وابستگی امریکا و اروپا را به ایران بیشتر می کرد و تجزیه انها را مشکلتر می نمود و کار تجزیه طلبها سخت تر میشد،زیرا ایران نفوذ خود را بیشتر کرده بود، مثلاً امارات نمی‌داند خودش هم مال ایران است چه رسد به جزایر سه گانه، کل شیخ نشین ها مال ایران هستند، ورق پاره های سازمان ملل دلیل جدایی نمیشود، این مرزها را چرچیل نوشت که نمک خورد و نمکدان شکست
